ترس

من هستم...مترسید.» (یوحنا ۶: ۲۰)

ترس‌های یک مسیحی باعث بی‌احترامی به خداوند و به نوعی انکار اعتقادات ایمانی بوده و به علاوه سرچشمه همه اضطراب‌ها و نگرانی‌های روحی‌اش. فراموش نکنیم که خدای زنده و حقیقی عامل و بانی تمامی رویدادهاست. او «همهٔ چیزها را مطابق رأی ارادهٔ خود می‌کند.» (افسسیان ۱: ۱۱) و در هر رویداد و حادثه‌ای در گوش ما نجوا می‌کند: «من هستم...مترسید.» اگر دوستان بدل به دشمنان شده و دست به آزار ما بزنند، اگر مرگ به سراغ عزیزانمان آمده و آن‌ها را از ما جدا سازد، اگر بیماری از پایمان انداخته و رنجور و دردمند گشته‌ایم، خداوند در هر حادثه به ما می‌گوید: «من هستم...مترسید.» اگر با شکست، سرخوردگی، مشکلات و آزمونهای زندگی دست و پنجه نرم می‌کنیم و ناامید، نگران و آشفته خاطر شده‌ایم او به ما می‌گوید: «من هستم... مترسید.» اگر حضور مرگ را احساس می‌کنیم که ما را می‌خواند تا بدن خویش را رها کرده و چشم به روی عزیزان فروبندیم او می‌گوید: «من هستم...مترسید.» حتی اگر ستونهای آسمان به لرزه درآمده و گویی زمین از جای خویش کنده می‌شود، اگر آسمان چون طومار سپیدی برچیده شده و تخت جلال خداوند آشکار می‌گردد، در میان هیاهوی انهدام و نابودی این جهان فانی فریاد خداوند ما به گوش می‌رسد که می‌گوید: «من هستم... مترسید.» خوشا به حال شما ای مسیحیان! چه سعادتی است رهایی از قید و بند دین باطل اجدادی. تمام ترس‌های شما بی‌اساس بوده و همه امیدهایت کاملاً به جا. در مسیح پیوسته شادمان باش.
بشارت انجیل و رستگاری